Heb ik de flaptekst van dit boek goed gelezen voor ik aan het boek begon? Nee. De kaft en de titel spraken een beetje voor zich, dacht ik. En na het zien van de kaft en titel had ik toch al besloten dat ik het boek ging lezen, dan kon ik me net zo goed maar laten verrassen. Toen het boek een paar weken geleden op Kobo Plus kwam, ben ik er dan ook gelijk ingedoken.
Dit is een intrigerend en heel bijzonder boek, maar daarom ook enorm lastig om in woorden te vangen. Aan de ene kant heeft het verhaal iets sprookjesachtig, niet in het minst omdat de Maan een actief personage in dit verhaal is, aan de andere kant zit het boek ook vol met belangrijke boodschappen, actuele thema’s en heel veel symboliek als het gaat om de huidige wereldproblematiek.
Om die extra laag te zien en begrijpen, moet je echter wel echt je hoofd erbij houden. Heel vaak zijn dit soort thema’s en boodschappen weinig subtiel en worden ze heel gedetailleerd uitgelegd, maar dit boek doet dat niet altijd. Heel veel thema’s worden heel symbolisch uitgewerkt. Het versterkt het sprookjesachtige gevoel, maar daardoor is het soms wel lastig helemaal te doorgronden.
Zoals bij een sprookjesachtig verhaal hoort, zijn de personages ook niet heel erg uitgewerkt. Heel veel personages zijn eerder archetypen dan daadwerkelijke unieke persoonlijkheden. Normaal gesproken vind ik dat wel jammer, maar in dit verhaal werkt het gek genoeg wel. Het maakt, hoe ver van ons bed deze wereld ook voelt, het verhaal ergens ook heel herkenbaar.
Ik hoop niet dat dit de toekomst is waar we op afstevenen, maar mocht het wel zo zijn, waakt de maan hopelijk ook over ons!
Books of Hope and Dreams 