ZilverBoekenClub: Vuur: het voeden van het vuur (Vertellingen van de Ondergang #3A) – Kim ten Tusscher

Er zijn grenzen aan de maximale lengte van een paperback. En Kim ten Tusscher is niet de eerste auteur waarvan ik boeken lees die er tegenaan loopt. Haar derde boek in deze serie werd dus in twee stukken verdeeld en die twee stukken zijn nu twee aparte boeken geworden. Dat betekent dat dit boek, ietwat vertekend dus, ineens heel behapbaar lijkt in de serie. Ik was heel benieuwd of dat splitsen ging werken. Gelukkig kreeg ik een recensie-exemplaar van de uitgeverij.

Omdat dit boek relatief kort is, het is immers maar de helft van het verhaal, vloog ik er echt bizar snel doorheen. Voor mijn gevoel was ik eigenlijk nog maar net begonnen. Dat betekent echter niet dat dit boek alleen maar opbouwt en opbouwt en geen echte finale bevat. Ik weet niet of de auteur het bewust zo geschreven heeft, maar het laatste hoofdstuk van dit boek lijkt wel gemaakt te zijn om een laatste hoofdstuk te zijn. Een rasechte mid-season finale.

Tijdens het lezen van dit boek had ik ook steeds meer het gevoel dat duidelijk wordt wat voor verhaal we eigenlijk aan het lezen zijn en wat voor oorlog we nu eigenlijk aan het volgen zijn. We leren de God Jakob steeds beter kennen en we krijgen een steeds beter beeld van wat zich jaren geleden heeft afgespeeld en ook waarom. Het maakt het niet makkelijker om op dit moment een kant in het verhaal te kiezen. Veel personages weten immers een stuk minder dan wij!

Maar ondanks het feit dat wij kennis hebben die sommige personages missen, blijft het heel makkelijk om te snappen waarom ze doen wat ze doen, waarom ze zijn wie ze zijn en waarom ze bepaalde keuzes maken. Natuurlijk zijn er personages waarmee ik een sterkere klik heb, maar ik kan geen enkel personage echt haten. En dat is volledig de verdienste van de auteur en haar vermogen om haar personages enorm gelaagd en eerlijk neer te zetten.

Ik ben heel benieuwd naar het tweede deel van dit boek!