ZilverBoekenClub: Vuur: De Poort naar het Lot (Vertellingen van de Ondergang #3B) – Kim ten Tusscher

Een week later dan gepland en gehoopt was het tijd voor het volgende deel in de Vertellingen van de Ondergang. Eigenlijk is dit niet helemaal het volgende deel. Dit is het tweede deel van het derde boek, dat simpelweg te dik was om in een paperback te proppen (tenzij je onleesbaar kleine letters wil…). Het eerste deel was me enorm goed bevallen, dus ik was enorm benieuwd naar dit deel. En gelukkig kreeg ik ook van dit deel een digitaal recensie-exemplaar.

Wat heel bijzonder is aan dit tweede deel is dat er een andere soort richting in het verhaal zit. Waar in de eerste boeken het conflict nog vrij zwart-wit was, beginnen de lijnen tussen de verschillende kampen nu steeds meer te vervagen. Mensen wisselen van kant, al dan niet gedwongen, en personages belanden bij andere personages waar ze twee boeken geleden nog mee in een hele felle strijd verwikkeld waren. En dat houdt het enorm interessant.

Daarnaast had ik tijdens dit boek heel erg het gevoel dat personages op zoek waren naar menselijkheid in alle vormen en maten. Menselijkheid in het conflict tussen een God en de mensheid in het algemeen, menselijkheid in hun vijanden en ook menselijkheid in zichzelf. De oorlog is een ander soort oorlog geworden en dus komt er weer wat meer ruimte om tegenstanders weer als mensen met dromen, angsten en verlangens te zien.

Ik was ten slotte ook erg gecharmeerd van hoe langzaamaan de verhaallijnen zich steeds meer naar elkaar toe beginnen te bewegen. Ik wil natuurlijk niet alles prijsgeven, maar het voelt alsof de belangrijke personages zich steeds meer naar hetzelfde punt begeven en elkaar beginnen te ontmoeten en spreken. Het is duidelijk dat we halverwege de serie zitten. En in dit boek voel je bijna een soort omslag. Tijd om richting finale te gaan bewegen!